Italo disco, of Italiaanse disco, is een genre van elektronische dansmuziek dat eind jaren 1970 en begin jaren 1980 in Italië is ontstaan. Het werd sterk beïnvloed door discomuziek en gesynthetiseerde pop. We kenmerken het door het opzwepende tempo, pakkende melodieën en het gebruik van synthesizers en drummachines.

Artiesten zoals Giorgio Moroder maakten Italo disco populair. Hij had een grote invloed op de ontwikkeling van elektronische dansmuziek. Evenals acts als Kano, Gazebo en Baltimora. Het genre werd populair in Europa en Latijns-Amerika en had een grote impact op de wereldwijde ontwikkeling van dansmuziek.

We kennen Italo disco vanwege het herkenbare geluid, dat vaak bestaat uit pulserende baslijnen, gesynthetiseerde melodieën en elektronische drumbeats. De zang is meestal in het Engels en gaat vaak over thema’s zoals liefde, verlangen en romantiek.

Een van de meest herkenbare nummers uit het Italo disco-tijdperk is “I Feel Love” van Donna Summer, geproduceerd door Giorgio Moroder en uitgebracht in 1977. Het elektronische geluid en de pulserende baslijn van dit nummer werden kenmerkend voor de Italo disco-stijl.

Italo disco had een aanzienlijke invloed op de ontwikkeling van dansmuziek in de jaren 1980 en daarna. Het genre beïnvloedde de opkomst van house, techno en andere elektronische dansmuziekstijlen. In de jaren 1990 werd de Italiaanse disco-sound nieuw leven ingeblazen door een nieuwe generatie producers en dj’s, en het blijft tot op de dag van vandaag een populair genre binnen de dancemuziek.

Al met al is Italo disco een genre van elektronische dansmuziek dat een grote invloed heeft gehad op de wereldwijde ontwikkeling van dancemuziek. Het kenmerkende geluid en het gebruik van elektronische instrumenten en technologie hebben de weg geëffend voor moderne genres binnen de elektronische muziek.